6 su: Главная страница

Су-6, штурмовик

Штурмовик ОКБ Сухого Самолет Су-6 в одноместном варианте проектировался в 1940 г. и строился по правительственному заданию, выпущен весной 1941 г. и передан на испытания перед самой войной. Эвакуация и другие обстоятельства не дали возможности испытать самолет своевременно. Это было сделано лишь в 1942 г. Но к этому времени требовался уже двухместный вариант. Двухместный бронированный штурмовик Су-6 с мотором М-71Ф был спроектирован и построен в 1942 г. и c 20 июня по 30 августа 1943 года блестяще прошел государственные испытания (ведущим инженером был А.В. Синельников, ведущим летчиком — А.И. Кабанов, в облете самолета принимал участие П.М. Стефановский). Несмотря на довольно большую нагрузку на крыло — 212,85 кг/м², эта машина, благодаря исключительно удачному сочетанию форм, габаритов и тщательной компоновке показала прекрасные летные данные. По максимальным скоростям, скороподъемности, маневренности, потолку, дальности, вооружению и бронированию двухместный «сухой» значительно превосходил состоявший на вооружении ВВС двухместный Ил-2. Су-6 обладал отличными характеристиками устойчивости и управляемости, был прост и приятен в пилотировании. Самолет оборудовался мощной механизацией крыла (имел автоматические предкрылки и щитки Шренка), что позволяло устойчиво выполнять маневры на больших углах атаки. Последнее являлось весьма важным для самолета поля боя, предназначенного для действий на небольшой высоте. Летчику для выхода в атаку в ограниченном пространстве над целью необходимо было маневрировать преимущественно в вертикальной плоскости. Значительно улучшить данные Су-6 в сравнении с Ил-2 без ухудшения маневренности в вертикальной плоскости удалось за счет уменьшения нагрузки на мощность мотора. Так, серийный Ил-2 с АМ-38Ф при нагрузке на крыло 159 — 163 кг/м ² имел вертикальную скорость у земли около 7,2 м/с, а Су-6 при нагрузке 212,85 кг/м² — 9,3 м/с. Бронирование Су-6 было значительно совершеннее, чем у Ил-2. Благодаря более рациональному распределению толщин листов общая масса брони составила всего 683 кг—18,3% от веса пустого самолета. Толщины брони в кабине стрелка и в области винтомоторной группы выбирались явно с учетом влияния элементов конструкции самолета (обшивка фюзеляжа, бомбоотсеки т.д.) на геометрию соударения снаряда с броней с наиболее вероятных направлений обстрела в реальном воздушном бою. Такой подход позволил серьезно уменьшить вес брони при значительно лучшей защищенности экипажа и жизненно важных элементов конструкции самолета, чем у Ил-2, у которого при суммарном весе брони 957 кг воздушный стрелок практически не имел защиты, а наиболее уязвимые от огня противника бронедетали оказались недостаточной толщины. Бронирование Су-6 тоже имело недостатки, но обеспечивало более эффективную защиту от пуль калибра 12,7 мм и осколков зенитных снарядов. Живучесть штурмовика повышалась так­же наддувом бензобака выхлопными газами и дублированием управления рулями высоты и направления. Вооружение самолета включало две 37-мм пушки 11П-37 (боекомплект 90 снарядов), два пулемета ШКАС (1400 патронов), оборонительный пулемет УБТ (196 патронов в четырех магазинах) в блистерной установке БЛУБ, 200 кг бомб (в перегрузку) и шесть РС-132 или РС-82. На внешней подвеске дополнительно могли подвешиваться две бомбы ФАБ-100. К этому времени специалисты ВВС уже обладали большим объемом статистических данных для анализа причин потерь самолетов различного назначения, в том числе и штурмовиков. В выводах отчета 2-го отдела Оперативного управления штаба ВВС по анализу потерь авиации (август 1943 г.) отмечалось, что из всех летно-технических характеристик именно маневренность оказывает решающее влияние на боевую живучесть при действиях по наземным целям. Аналогичные требования выдвигали и специалисты НИИ ВВС. Особое внимание они обращали на горизонтальную и вертикальную маневренность перспективного штурмовика, оснащение его мотором воздушного охлаждения, а также на повышение эффективности броневой защиты при одновременном снижении доли брони в полетном весе. Судя по документам, руководство ВВС считало, что именно Су-6 является той машиной, которой и недостает советской авиации. По его мнению, возможности для постановки в серию мотора М-71Ф и самолета Су-6 у НКАП имелись. При этом снижение производства моторов М-82Ф и М-82ФН и самолетов, оснащенных ими, а также штурмовиков Ил-2 не могло сильно сказаться на общей обстановке на фронте. В тылу (во внутренних округах, на Дальнем Востоке, в училищах, на базах хранения и т.д.) накопился значительный резерв боевых машин — примерно на 20% больше, чем в действующей армии, а на фронте образовалось почти трехкратное превосходство в силах над Люфтваффе. С началом серийного производства М-71Ф можно было бы решить вопрос не только о запуске в серию штурмовика Су-6, но и о производстве перспективного истребителя И-185. В этом случае сло­жилась бы ситуация, когда и ударная, и истребительная авиация одновременно перевооружались на технику, превосходящую имеющуюся у противника по всем определяющим параметрам, что самым благоприятным образом отразилось бы на общем ходе войны. Между тем НКАП всячески сопротивлялся постановке в серию Су-6 и мотора М-71Ф, мотивируя свою позицию большим техническим риском при развертывании их серийного производства в условиях военного времени. Однако думается, что дело было не только в этом. Сделав ставку на количество, а не на качество, руководство наркомата панически боялось вносить любые мало-мальски серьезные изменения в уже отлаженную систему производства боевых самолетов. Кроме этого, согласившись с предложением военных, ему пришлось бы фактически признать ошибочность принятой технической политики НКАП, начиная с 1940 г. Су-6 (С2А) — двухместный с двигателем М-71Ф в 2200 л.с. (взл). Летные качества опытного самолета были выдающиеся (как и в одноместном варианте). Скорость (одноместного и двухместного) у земли — 510 и 480 км/ч, на высоте—527 и 514 км/ч, на 100 км/ч превосходившая скорость штурмовика Ил-2. Маневренность оказалась отличной. Она была проверена в 1944 г. в пробных воздушных боях на высоте 6000 м с истребителем Як-3. Здесь можно обратить внимание на то, что площадь крыла Су-6 была в полтора раза меньше, чем у Ил-2 (26 м² и 38,5 м²), масса значительно меньше, а мощность — немного больше. Аэродинамически он был совершеннее, шасси убиралось полностью. В этом и причина его гораздо лучших показателей. Как штурмовик Су-6 (особенно двухместный с двигателем М-71Ф-тип С2А) обладал прекрасными характеристиками устойчивости и управляемости, был прост и приятен в пилотировании, но он появился слишком поздно, да и двигатель был не серийный. Поэтому Су-6 в серию пущен не был. Вооружение в двухместном варианте: две пушки ОКБ-16 калибра 37 мм или же 11-П-37 длинноствольные противотанковые (90 снарядов), два пулемета ШКАС (1400 патронов) и один пулемет УБТ (196 патронов) у стрелка. Кроме того, под крылом могли подвешиваться 200 кг бомб. Су-2 Су-6 Ил-2 Ил-2 Ил-10 Год выпуска 1941 1943 1942 1943 1944 Экипаж, чел 2 2 2 2 2 Размеры Размах крыла, м 14.3 13.58 14.6 14.6 13.4 Длина самолета, м 10.25 9.24 11.6 11.6 11.12 Площадь крыла, м² 20.0 26.0 38.5 38.5 30.0 Мотор Тип М-88 М-71Ф АМ-38 АМ-38Ф АМ-42 Мощность, л.с. 1100 1900 1600 1750 2000 Массы и нагрузки, кг Нормальная взлетная 4345 5534 5670 6180 6300 Максимальная взлетная 4555 — 5870 6380 6500 Летные данные Максимальная скорость у земли, км/ч 375 480 391 403 507 Максимальная скорость км/ч 467 514 514 414 551 на высоте, м 6600 1000 2350 1000 2800 Дальность полета с нормальной бомбовой нагрузкой, км 1190 972 740 685 800 Вооружение Бомбовая нагрузка кг нормальная 400 400 400 400 400 максимальная 600 600 600 600 600 Вооружение, число пулеметы 5-6 2+1 2 3 3 пушки — 2 2 2 2 Реактивные снаряды 8-10 — 8 4 4 Авиационные гранаты — — — — 10 Схемы модификаций Су-6 Схема Су-6 с двигателем М-71 Штурмовой самолет Су-6 М-71Ф на государственных испытаниях в ГНИИ ВВС КА. Штурмовой самолет Су-6 с двигателем водяного охлаждения АМ-42. Источники «История конструкций самолетов в СССР,1938-1950гг.» /В.Б. Шавров/ «Самолеты сталинских соколов» /К.Ю. Косминков, Д.В. Гринюк/ «Штурмовики Красной армии» /В.И. Перов, О.В. Растренин/ «Су-2. Ближний бомбардировщик» /Дмитрий Хазанов, Николай Гордюков/ «Дети «Иванова»» /авиАМастер #5 2000. Вл. Перов, Александр Медведь/

ООО «СУ-6»

Контактные телефоны:

 (343) 257-77-80, – отдел продаж
 (343) 257-77-82 — ПТО
 (343) 257-77-41 — бухгалтерия
 (343) 257-77-40 — бухгалтерия
 (343) 257-77-42 — отдел снабжения (e-mail: [email protected])

Время работы отдела продаж:

Будние дни: с 09.00 до 18.00;

Суббота: по предварительной договоренности;

Воскресенье: выходной.

e-mail: [email protected]

Время работы остальных отделов:

Будние дни: с 8-00 до 17-00;

Суббота, воскресенье: выходной

e-mail: [email protected]

Адрес: Россия, г. Екатеринбург, Свердловская область, ул.Р.Люксембург, д.67, корп.б, стр.3

Если Вы на личном автотранспорте:

проедьте по ул.Белинского от перекрестка Белинского-Декабристов в сторону Атриум Палас Отеля. Между домами по адресу ул.Белинского, 76 и ул.Белинского, 78  поверните налево во двор – сразу перед Вами зеленое четырехэтажное здание. Вам нужен 2 подъезд (смотрит в сторону ул.Белинского), 4 этаж.

Если Вы на общественном транспорте:

от остановки метро «Цирк» и далее на трамвае (марш.4,14,25,10,21) проезжаете  одну остановку до ост. «Куйбышева» (Если Вы едете со стороны ЖД Вокзала, вам также подойдут трамваи 25,14,20,21).  Далее двигаетесь по ул. Белинского против движения транспорта по правой стороне улицы (на стороне «Атриум Палас Отеля»). Как только проходите отель и (на данный момент) его стройку поворачиваете направо во двор. Перед Вами красное кирпичное двухэтажное здание. Проходите вдоль него справа – вход к нам в середине здания.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

LXWRDRR SPLVTTER[Su6nny edition] by Su6nny

Comment by odur

@user-142846174 это Серго из непосредственно кахи

2020-08-13T08:47:26Z

Мне кажется,тот кто говорит « Пошла она нахуй» похож на КринжТайма(для тех кто шарит)

2020-08-08T05:22:38Z

пошла она нахуй

2020-08-06T11:49:36Z

Comment by 111

бан

2020-07-28T16:33:23Z

Comment by 111

бан

2020-07-27T17:56:43Z

круть

2020-07-16T09:35:17Z

Заебись!

2020-07-15T13:08:29Z

Спасибр за мурашки

2020-07-12T14:38:40Z

Вот это просто пушка

2020-07-12T14:38:32Z

@dezro-968803693:))

2020-06-10T15:31:26Z

Comment by DEZRO

я с такими словами улетаю в кювет)

2020-06-09T19:02:52Z

самсун гелакси джей 1 мини

2020-05-25T14:50:19Z

😍

2020-05-23T05:37:40Z

мясо🥩

2020-05-21T18:51:29Z

да пошла она нахуй

2020-05-20T20:59:10Z

Ушел в раз’ёб

2020-05-20T17:26:26Z

пошла она нахуй

2020-05-19T08:52:04Z

бан

2020-05-12T21:43:53Z

бан

2020-05-12T14:48:04Z

Comment by Allne

Аххаахха вынесло

2020-05-10T01:00:43Z

аываывхаы

2020-05-09T22:23:41Z

Su-6 (航空機) — Wikipedia

Su-6 / Су-6

Su-6(スホーイ6、スホイ6；ロシア語:Су-6スー・シェースチ)は、ソ連のスホーイ設計局で開発された試作攻撃機(シュトゥルモヴィーク)。また、当機をベースに混合動力高高度迎撃機であるSu-7（スホーイ7；ロシア語:Су-7スー・スィェーミ）も開発された。

単座型 (A)[編集]

Il-2の後継機として1939年から開発は始まり、1940年3月4日に2機の試作機が発注され、翌年3月1日に初飛行した。テストでは前任機のIl-2より優秀な性能を示したが、エンジン(シュヴィェツォーフ M-71)が寿命となってテストは中止された。続く試作2号機の製作は独ソ戦による工場の疎開などで手間取り、飛行したのは1年後の1942年1月となった。2号機の性能も優秀だったので、設計局は生産設備の準備を済ませていたが、Il-2の生産ラインはフル稼働状態にあり、たとえ性能が上回っていても今更生産ラインを停止させるのは効率が悪く、また、スホーイの工場でもSu-2を生産しており、当機に生産を切り替えると生産数が落ちてしまう為、当機の発注が行なわれる事はなかった。

複座型 (S2A)[編集]

続く試作3号機には、後方防御を強化する為後部銃座を追加した複座機となった。重量が増加する為、爆弾搭載量を半分に減らし、エンジンを改良型のシュヴィェツォーフ M-71Fに換装した。その結果、Il-2よりも100km/hもの最高速度向上を達成できたが、シュヴィェツォーフ M-71Fが生産中止となり、代わりに液冷のミクーリンAM-42に換装したが、この換装により当機はIl-2の発展型Il-10に対して全般的に劣るようになり、不採用になった。

結局当機は生産される事はなかったが、1943年に設計者であるパーヴェル・スホーイが、当機の開発の功績でスターリン国家賞第一級を授与された。

1942年にスホーイ設計局は、軍に指示されたハルシチョフニコス加速装置 (VRDK (ロシア語:Воздушно-Реактивный Двигатель Компрессорный)) を搭載した混合動力戦闘機 (Su-5) の開発に先立ち、Su-6(A) を改造したSu-7レシプロ・ロケット混合戦闘機を開発した。

当機は初めから混合動力を考えていたわけではなく、Su-1から続くスーパーチャージャー付の高高度戦闘機だった。しかし、元のSu-6は攻撃機なので機体が重く、装甲を取り外しても推力不足だったので尾部にグルシュコ RD-1-Kh4 液体 (ケロシン、硝酸など) ロケットエンジンを補助動力として搭載した。テスト飛行ではレシプロのみでの最高速度が510km/hなのに対し、ロケットを稼動すれば705km/hまで向上し、補助ロケットの有用性を示したが、燃焼時間はたったの4分で、信頼性も薄かった。その後1945年のテスト中にエンジンが爆発して機体が失われ、そのまま計画中止となった。

スペック (S2A)[編集]

• 全長:9.24 m
• 全幅:13.50 m
• 全高:3.89 m
• 翼面積:26.00 m²
• 空虚重量:4,000 kg
• 最大離陸重量:5,534 kg
• 最大速度:514 km/h
• エンジン:シュヴィェツォーフ M-71F 空冷星型18気筒 2,200 hp 1基
• 航続距離:973 km
• 実用上昇限度:8,100 m
• 上昇力:5000 m まで10.6分
• 武装:
  • 23mm機関砲 2門
  • 12.7mm機関砲 1門
  • 7.62mm機銃 2門
• 爆弾搭載量:200 kg
• 乗員:2名

Сухой Су-6 — Википедия, la enciclopedia libre

Википедия todavía no tiene una página llamada «Сухой су-6».

---

Busca Sukhoi su-6 en otros proyectos hermanos de Wikipedia:

	Wikcionario (diccionario)
	Wikilibros (обучающие / руководства)
	Викицитатник (цитаты)
	Wikisource (biblioteca)
	Викинотики (нотиции)
	Wikiversidad (Contenido académico)
	Commons (изображения и мультимедиа)
	Wikiviajes (viajes)
	Викиданные (данные)
	Викивиды (особые виды)

• Comprueba si имеет escrito el nombre del artículo de forma correa, y que Wikipedia es el lugar donde debería estar la información que buscas.Si el título es righto, a la derecha figuran otros proyectos Wikimedia donde quizás podrías encontrarla.
• Busca «Sukhoi su-6» en el texto de otras páginas de Wikipedia que ya existen.
• Проконсультируйтесь по списку произведений искусства на «Сухой су-6».
• Busca las páginas de Wikipedia que tienen объединяет «Сухой Су-6».
• Si ya habías creado la página con este nombre, limpia la caché de tu navegador.
• También puede que la página que buscas haya sido borrada.

---

Si el artículo incluso así no existe:

• Crea el artículo utilizando nuestro asistente o solicita su creación.
• Puedes traducir este artículo de otras Wikipedias.
• En Wikipedia únicamente pueden include enciclopédicos y que tengan derechos de autor Compatible con la Licencia Creative Commons Compartir-Igual 3.0. No son válidos textos tomados de otros sitios web o escritos que no cumplan alguna de esas condiciones.
• Ten en cuenta también que:
  • Artículos vacíos o con información minima serán borrados —véase «Википедия: Esbozo» -.
  • Artículos de publicidad y autopromoción serán borrados —véase «Википедия: Lo que Wikipedia no es» -.

,

Су-6 — Википедия, вольная энциклопедия

Су-6 (ros. Су-6) — radziecki, prototypowy samolot szturmowy konstrukcji Pawła Suchoja. Pomimo bardzo dobrych ocen i właściwości pilotażowych maszyna nigdy nie weszła do produkcji seryjnej.

Генеза [едитуй | эдытуй код]

W 1932 roku Wojskowe Siły Powietrzne Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (WWS RKKA) przyjęła nową doktrynę operacyjną. W jej następstwie w Związku Radzieckim rozpoczęto szeroki program modernizacji wojskowej floty powietrznej.Jednym z rozpoczętych projektów był program pozyskania nowego samolotu szturmowego. W maju 1939 roku Ludowy Komisariat Przemysłu Lotniczego zwrócił się z prośbą do Pawła Suchoja o przedstawienie do dnia 1 lipca tego samego roku, wstępnej oceny możliwości budowy samolotu szturmurm. Zakładano, i nowa maszyna ma powstać w oparciu o konstrukcję Su-2. Od nowej konstrukcji oczekiwano: prędkości rzędu 450 km / h, maksymalnego zasięgu wynoszącego 1200 km, uzbrojenia w dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 мм и dwa kalibru 7,62 mm, opancerzenia pilotia zmabía zmánika zmornika.Suchoj pozytywnie odniósł się do projektu i 29 lipca 1939 roku Komitet Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR zobowiązał Suchoja do zaprojektowania nowego samolotu.

Проект [едитуй | эдытуй код]

8 września tego samego roku gotowy był szczegółowy projekt samolotu. Zakładał on możliwość zamontowania silnika gwiazdowego Tumanski M-88 lub nowocześniejszego Szwiecow M-71. 25 września 1939 roku zatwierdzono realizację projektu samolotu oznaczonego wstępnie jako OBSz M-71.1 lutego 1940 roku zatwierdzono naturalnej wielkości makietę samolotu wykonaną w Fabryce nr 135 w Charkowie. 4 marca tego samego roku Komitet Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR zobowiązał Suchoja i kierownictwo fabryki do wybudowania dwóch prototypów samolotu. Gotowe maszyny miały być przekazane do prób państwowych odpowiednio 15 listopada i 15 grudnia 1940 roku. Problemy z terminowymi dostawami silników M-71 oraz przeniesienie biura konstrukcyjnego Suchoja z Fabryki nr 135 do podmoskiewskiej Fabryki nr 289 opóniły prace.Ostatecznie pierwszy prototyp (Су-6/81) gotowy był 28 lutego 1941 roku. Otrzymał on oficjalne oznaczenie Su-6 i 13 марта 1941 г. roku po raz pierwszy wzbił się w powietrze. Samolot był klasycznym, jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o mieszanej konstrukcji. Do napędu użyto 18-cylindrowy, chłodzony powietrzem silnik w układzie podwójnej gwiazdy M-71 z trójłopatowym śmigłem samonastawnym AW-5-4A или rozpiętości 3250 мм. Samolot uzbrojony był w sześć karabinów maszynowych SzKAS kalibru 7,62 мм. Dwa z nich strzelały poprzez śmigło, pozostałe cztery poza jego obrysem.Pierwsze badania w locie nowej konstrukcji przeprowadzono pomiędzy marcem a kwietniem 1941 roku w Naukowo-Badawczym Instytucie Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego. W ich trakcie zmodyfikowano opancerzenie samolotu powiększając boczne płyty chroniące pilota, zamontowano celownik optyczny PBP-1a, radiostację, zmieniono kształt chwytu powietrza do silnika. Другой прототип (Су-6/82) ukończony został 10 czerwca 1941 roku, sześć dni póniej wzbił się po raz pierwszy w powietrze. Względem pierwszego samolotu zmieniono kształt osłony głowy pilota montując półkolistą płytę pancerną, zamontowano przednią płytę pancerną oraz nowe osłony boczne.Przednia część owiewki chroniona była pancerną szybą o grubości 65 мм. W lipcu 1941 roku podczas podchodzenia do lądowania uszkodzono podwozie samolotu ale szybko przywrócono go do normalnego stanu. Pomiędzy sierpniem wrześniem 1941 roku przeprowadzono ostatnie badania w locie pierwszego prototypu. Uzyskano zadowalające wyniki potwierdzające dobre właściwości pilotażowe. Wskazano jednak na potrzebę dalszego opancerzenia samolotu, zalecono zamontowanie działek WJa-23 kalibru 23 mm, zwiększenie udźwigu bomb i przystosowanie samolotu do przenoszenia niekierowchwanykiet pociskiet pociskiet pociskietuch.Su-6/81 skierowano do dalszych prób w Naukowo-Badawczym Instytucie Sił Powietrznych Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (NII WWS RKKA) опытный образец Су-6/82 поддано модификацией wgodniezówk. Samolot otrzymał przesunięty do osi maszyny, mniejszy chwyt powietrza do silnika, automatyczne sloty ułatwiające manewrowanie samolotem na dużych kątach natarcia, uzbrojono winy dwaza ktach natarcia, uzbrojono winy dwazazałka-23 i ja załka. Pod skrzydłami umieszczono dziesięć wyrzutni pocisków rakietowych RS-82 (po pięć na skrzydło).Tak zmodyfikowany samolot skierowano na Próby Państwowe w NII WWS RKKA. Badania w locie przeprowadzano w okresie od lutego do marca 1942 roku oraz od kwietnia do maja tego samego roku wykazały, że Su-6 ma większą prędkość maksymalną, stateczność i sterowność-2 I I. Jest lepiej od niego uzbrojony ale posiada mniejszy udźwig bomb (o 200 кг) i mniejszy zasięg w porównaniu z konstrukcją Iliuszyna. Wskazano także na konieczność poprawy widoczności z kabiny poprzez podniesienie fotela pilota, dalsze dopancerzenia samolotu, zdublowanie układu sterowania.W lipcu 1942 roku samolot skierowano ponownie na badania w locie, które zakończyły się przygotowaniem projektu o budowie do 1 grudnia 1942 roku serii 25 maszyn do przeprowadzenia prób w realnychunkach bojowy.

Брак сильнника [едитуй | эдытуй код]

Po probach zmodyfikowanego prototypu Su-6/82, którego osiągi przewyższały parameters Ił-2 wydawało się, e nic już nie stoi na przeszkodzie, aby uruchomić produkcęol seryjn. Na przeszkodzie stanęły wydarzenia na froncie.Przemysł lotniczy Związku Radzieckiego nie ma wolnych mocy produkcyjnych, aby uruchomić produkcję silników M-71. Do Kaukazu i Stalingradu w błyskawicznym tempie zbliżają się wojska niemieckie. W tym momencie przemysł nastawiony jest na maksymalizację produkcji wdrożonych już typów uzbrojenia i wyposażenia. Jedyną fabryką, która mogła się podjąć produkcji silników M-71 jest Fabryka nr 19, ale jej priorytetem jest produkcja silników M-82 stosowanych w najnowszych wowym okresie myśliwcach Ła-5. W tej sytuacji w sierpniu 1942 roku zapada decyzja o budowie jedynie dwóch zmodernizowanych egzemplarzy.Самолотый отжимающий новый узконаправленный патрубок, w miejsce WJa-23 montowane są działka kalibru 37 мм (w pierwszej maszynie NS-37, w other Sz-37), z czterech karabinów, kalibrue, 7 mm. Obydwa samoloty mają otrzymać mocniejsze silniki M-71F. Kadłub samolotów podzielono na dwie części, przednią, metalową, całkowicie opanacerzoną i tylną drewnianą. Zdublowano sterowanie sterami wysokości i kierunku. W grudniu 1942 roku ukończono pierwszy (z działkami NS-37) z zaplanowanych dwóch samolotów Су-6М-71Ф.Nie ukończono другого самолета, a pierwszy nigdy nie wzbił się w powietrze.

Wersja dwumiejscowa [edytuj | эдытуй код]

Tymczasem na froncie głównym samolotem szturmowym radzieckich sił powietrznych stawał się Ił-2. Stało się jasne, że tylko dwumiejscowa maszyna może uzyskać akceptacje w kręgach decyzyjnych i zostać skierowana do produkcji seryjnej. W styczniu 1943 roku Suchoj przedstawił projekt wersji dwumiejscowej Su-6M-71F, który został zaakceptowany przez siły powietrzne i 20 stycznia 1943 roku skierowany do realizacji.W nowej konstrukcji za kabiną pilota umieszczono stanowisko strzelca pokładowego obsługującego karabin UBT-12,7 kalibru 12,7 mm. Zwiększono wysokość kabiny, zmodyfikowano opancerzenie, podzielono komorę bombową na dwa przedziały a trójłopatowe śmigło AW-5-4A zastąpiono czterołopatowym AW-9-4A. Nowy samolot po raz pierwszy wzniósł się w powietrze 10 марта 1943 года roku a pomiędzy czerwcem a sierpniem tego samego roku przeprowadzono próby państwowe w locie. Maszyna uzyskała bardzo pozytywne feel i rekomendację do uruchomienia produkcji seryjnej.Swoimi osiągami Su-6 deklasował masowo produkowanego Ił-2. I tym razem na przeszkodzie stanęły problemsy z uruchomieniem seryjnego montau silnika M-71F. W takiej sytuacji Suchoj zaproponował przystosowanie samolotu do dostępnego masowo silnika Szwiecow M-82FN. Władny podjąć decyzję co do dalszych losów samolotu Ludowy Komisariat Przemysłu Lotniczego wybrał drogę dalszych prac, badań i testów. Nakazano przeprowadzenie prób samolotu z rzędowym silnikiem chłodzonym cieczą AM-42, silnikiem o mniejszej mocy niż M-71F oraz przeprowadzić próby porównawcze z najnowszy, ił-10 ił-8.Ten krok w tył w konstrukcji samolotu zaowocował pismem wystosowanym do Józefa Stalina, w którym inżynierowie zaangażowani w pracę nad samolotem wskazywali na bezzasadność budowzenióncómówania samolotu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu-zu. Pismo pozostało bez odpowiedzi a 12 grudnia 1943 roku ludowy komisariat oficjalnie polecił Suchojowi wybudowanie wersji z silnikiem AM-42. Nowy samolot ukończony został do końca lutego 1944 roku. Zwiększono rozpiętość usuwajc jednocześnie sloty, zmodyfikowano usterzenie poziome, powiększono tylne kółko, przednie golenie przesunięto do przodu, wolant zastąpiono drążkiem.Zastosowano nowe, czterołopatowe śmigło AW-9Ł-172, wzrosła masa opancerzenia. Готовый самолет Су-6АМ-42 po raz pierwszy wzbił się w powietrze 22 lutego 1944 roku. Po wykonaniu ośmiu lotów maszynę poddano dalszym modyfikacjom, między innymi usunięto działka NS-37 a w ich miejsce zamontowano WJa-23. Po przebudowie, między kwietniem a lipcem 1944 roku samolot przeszedł próby państwowe, które przerwano 15 maja 1944 roku z powodu problemów z silnikiem AM-42. Porównanie Su-6 z Ił-8, który nie wszedł do produkcji i Ił-10, którego seryjną produkcję uruchomiono wypadło na korzyść konstrukcji Pawła Suchoja.Остатние лоты Су-6 wykonano 12 i 17 lipca 1944 roku. Z powodu dalszych problemów z silnikiem dalsze badania i próby zostały przerwane.

Równolegle do prac nad szturmowym Su-6, Suchoj prowadził badania nad myśliwską wersją maszyny. Pierwsze rysunki techniczne myśliwca bazującego na konstrukcji Su-6 ukończono 25 lutego 1942 roku. Samolot napędzany miał być silnikiem M-71, uzbrojony w karabin BS-12,7 zamontowany w kadłubie i strzelający poprzez śmigło oraz dwa karabiny SzWAK-20 w płacie.Samolot miał mieć również możliwość przenoszenia pod skrzydłami sześciu rakiet RS-82 и dwóch bomb FAB-100. Po dalaszych modyfikacjach mających na celu zmniejszenie ciężaru samolotu do 4850 kg (między innymi zrezygnowano z karabinu BS-12,7 a SzWAK-20 zastąpiono dwoma działkami WJa-23) takany zmo działkami WJa-23) takany zmootkami WJa-23 Z powodów problemów z silnikiem i instalacją hydrazną sterującą podwoziem próby samolotu w konfiguracji samolotu myśliwskiego przerwano. Innym projektem Suchoja była wersja myśliwskiego samolotu wysokościowego oznaczona jako Su-6GK kontynuowana póniej w samolocie Su-7.

Модель	Су-6/81	Су-6/82	Су-6 / WS	Су-6М-71Ф	Су-6 АМ-42 марзек 1944 г.	Су-6 АМ-42 липец 1944 г.
Залога	1	1	1	2	2	2
Сельник	М-71	М-71	М-71Ф	М-71Ф	АМ-42	АМ-42
Moc (км)	1700/2000	1700/2000	1850/2200	1850/2200	1770/2000	1770/2000
Длугосць (м)	9 133	9 243	9 243	9 243	9,5	9,5
Rozpiętość skrzydeł (м)	13,5	13,5	13,5	13,5	13,58	13,58
Wysokość (м)	3 983	3,89	3,89	3,89	3,98	3,98
Powierzchnia nośna (м²)	26,0	26,0	26,0	26,0	28,6	28,6
Masa własna (кг)	3187	3727	3835	4110	4370	4366
Максимальная масса стартовой (кг)	4297	5450	5652	5934	6200	6200
Maksymalna prędkość (км / ч)	566	527	586	514	519	521
Rozbieg (м)		520	520	410	420	540
Добиг (м)		440	440	730		660
Максимальный заенг (км)	700	576		973	850	790
Пулап (м)	10 500	7600		8100		8100
Uzbrojenie strzeleckie	6 × 7,62 мм	2 × 23 мм 4 × 7,62 мм	2 × 37 мм 2 × 7,62 мм	2 × 37 мм 2 × 7,62 мм 1 × 12,7 мм	2 × 37 мм 2 × 7,62 мм 1 × 12,7 мм	2 × 23 мм 2 × 7,62 мм 1 × 12,7 мм

• Jerzy Gruszczyński, Michał Fiszer, Nieznany Suchoj Su-6 , «Lotnictwo», nr specjalny 3 (2007), s.72-81, ISSN 1732-5323.

,